Χαίρεται σε κάθε περίπτωση, άλλος περισσότερο και λιγότερο άλλος.
Είναι αργά κι η ησυχία εντείνει τον λόγο.
Ελευθερία;
Κοινά ερωτήματα και κάποτε φαιδρά ή κυνικά για κάποιους.
Μια λέξη και μια έννοια, που κυριολεκτικά ακούγεται ο αντίλαλος της στα κενά σιωπής του νου.Του κάθε νού!
Σε στιγμές με τον εαυτό σου, τότε που αντέχεις να τον δείς.
Λοιπόν και τι βλέπεις;
Ξέρω…
Δεν υπόκειται στις λέξεις τούτη η μισγάγγεια νοημάτων που ταυτόχρονα από την ποσότητα η την απώλεια δεν έχεις όντως να πείς κάτι…
Έλευσε όπου ερείς!
Όπου ερείς;
Θυμήσου μόνο, πως ότι τολμά να βγει έστω έναν πόντο απ το μέτρον παραπαίει, διασαλεύεται.
Η ελευθερία λοιπόν υπάρχει ως τέτοια μόνο μέσα στα νομοτελειακά της όρια!
Αψηφώντας κανείς τον χώρο της
ξεπέφτει απλώς, είτε στον φόβο είτε στην ασυδοσία
Και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για δεσμό.
Άρα, σκεπτόμενος κάπως ριζικά την λέξην και την έννοια, προσπαθώντας να κατανοήσω ένα μεγαλείο που δεν έζησα, έζησες, έζησε…
Παρά ταύτα ψήγματα μονάχα με κάνουν να κοιτώ το ύψος και τρομάζω και κοιτώντας πάλι γύρω μου αναρωτιέμαι, πως; ολικό πώς..;
Ελευθερία δεν είναι το που θα πάω, με ποιόν, το πως η το γιατί και το πόσο;
Ειδάλλως γιατί η ακράτεια να μην είναι Ελευθερία;
Και που ερείς;
Που λές;
Που θες;
Τούτα τα ερωτήματα αλλάζουν σε σχέση με το τι γνωρίζω κάθε φορά τον κάθε χρόνο.
Πόσο ελεύθερος είναι κάνεις όταν πιάνει το εαυτό του να κάνει κάτι που δε θέλει;
Και πόσα είναι αυτά που κάνει ενώ δε θέλει;
Από την στιγμή που με νικά το «εγώ» μου για ποια ελευθερία μιλώ; ή απαιτώ ή πολεμώ;
Την βλέπεις την υποκρισία πού κρύβεται πού φωλιάζει;
Ξέρω πως μόνο στην αποδοχή ο άνθρωπος γεννιέται, μεγαλώνει και πεθαίνει!
Τούτο σημαίνει πως αν δεν δω δεν διακρίνω εμένα κι αφού με δω συν χρόνο και θάρρος, τότε ίσως ειδ’αλλιώς δεν πρόκειται να ζήσω έννοιες στην ολότητα των, επειδή απλά μου τις έμαθαν ως πρακτική κάποιοι κάποτε κάπου!
Η ελευθερία είναι διάκριση.
Η ελευθερία είναι μέτρον.
Η ελευθερία είναι υγεία.
Η ελευθερία είναι αρετή.
Δεν είναι αυθάδειά.
Δεν είναι ακράτεια.
Δεν είναι φόβος.
Δεν είναι τίποτα εν ολίγοις απ όλα αυτά, που ονομάζουμε σχεδόν πια παραδοσιακά ελευθερία!
Θέλει αγώνα η ελευθερία!
Τόσες φορές το ακούμε, το διαβάζουμε, αλήθεια, το κατανοούμε;
Ελευθερία σε προσωπικό επίπεδο σε σχέση με τα πάθη μου. Πόσο ελεύθερα δεν τα επιλέγω.
Και ξέρεις ε; η μικρή τούτη εικόνα
του αγωνιζόμενου μέσα μου, αλήθεια σου λέω είναι βαθιά παγκόσμια μες την μικρότητα της!
Το να ζω ελεύθερα, όντως θα έμοιαζε με σκάνδαλο σήμερα, γιατί απλά θα ξεπερνούσε τα ενοιακά μου, σου, του , μέτρα!
Αν όντως ήταν ελευθερία αυτό που ζούμε και ονομάζουμε, τότε τότε δεν θα ήταν αναγκαίο να αγωνίζεται κανείς για αυτήν, δεν θα άξιζε τίποτα! Τίποτα!
Ας σκεφτούμε λοιπόν ο καθείς το έσω του κι ας ομορφαίνει με την καλοσύνη και την διάκριση.
Η ελευθερία είναι απλώς ένας λίθος στο τείχος, που με αγώνα έστησε κάποιος και μάλλον κυκλώπειο. Δεν είναι κάτι αυθαίρετο, αλλά μέλος σε ένα σώμα που το ένα κομμάτι τρέφει το άλλο, για να υπάρχει.
Σκέψεις λοιπόν πάνω στις αρετές που μια απο τούτες είναι η ελευθερία.
Ωω, τόσο αλληλένδετη για να υπάρχει μόνη.
Σκέψεις λοιπόν, Σκέψεις..
Κι πράξη δεν είναι έξω!
Τούτο είναι μία αρχή και μπούσουλας.
Τόλμη λοιπόν και αρετή η ελευθερία
Μα πρώτα Τόλμη.
Να χαίρεστε άλλος περισσότερο και λιγότερο άλλος!
